parallax background

Dzień Życia Konsekrowanego

2 lutego, 2018
Półkolonie w Orzyszu
1 lutego, 2018
Zmarła Siostra Ksawera
2 lutego, 2018
Półkolonie w Orzyszu
1 lutego, 2018
Zmarła Siostra Ksawera
2 lutego, 2018

To jest właśnie piękno konsekracji: radość, radość… Nie ma świętości w smutku…
Papież Franciszek

Ostatnio bardzo modne stały się kalendarze, które obfitują w podkreślanie nietypowych świąt i dni np.: „międzynarodowy dzień koszuli…”, „dzień całowania złotowłosych”, „dzień jedzenia czekolady” itp. Zastanawiające jest to, co wyrażają takie daty i co podkreślają takie wymyślone „święta”, dla kogo mają znaczenie?
2 lutego – Święto Ofiarowania Pańskiego, a także Dzień Życia Konsekrowanego...często nie mieści się w kalendarzu – zestawieniu „nietypowych świąt i uroczystości”. Co kryje się pod poważnym tytułem „Dzień Życia Konsekrowanego”?
W przeciwieństwie do jednego „dnia koszuli”, to jest 365 dni/ 366 dni – dzień po dniu, godzina po godzinie, życia trzema słowami, które są dla każdej osoby konsekrowanej jak oddech, jak codzienny chleb – „czystość, ubóstwo i posłuszeństwo”. To święto tych wszystkich, którzy uwierzyli Chrystusowi na Słowo, zostawiając często to co kochają, o czym marzą, czego pragną – nie wiedząc nawet, jak stokroć więcej otrzymają każdego dnia, gdy tylko szeroko otworzą swoje oczy i serca.
To na pewno nie jest święto ludzi „lepszych”, świętszych, pobożniejszych „od”, ale święto ludzi, którzy dotknęli dna swojej słabości, swojego człowieczeństwa i w promieniach Bożego Miłosierdzia zaufali niepojętej miłości Boga – zupełnie za darmo, zupełnie niezasłużenie, która mówi: „Pójdź za mną”. To święto – jak podkreśla Papież Franciszek w Liście do Osób Konsekrowanych „Radujcie się” – ludzi odnalezionych, dogonionych i przemienionych przez Prawdę Chrystusa.
Tego właśnie dnia każdy trzyma w rękach gromnicę – świecę, która przecież spala się tylko wtedy, gdy daje światło, która pali się jako ostatnie światło, gdy umieramy dla świata, a rodzimy się dla nieba. To całkowicie tak – jak powinna żyć każda osoba konsekrowana, spalać się dając ciepło, miłość, radość tym wszystkim dookoła, we wspólnotach, środowiskach pracy, w cichej modlitwie. Umierać dla świata zawsze z uśmiechem, pamiętając o nadziei, że my już jesteśmy zbawieni, a kwestią czasu jest to, że będziemy wszyscy razem w niebie, nie po to, by jeden dzień świętować jak z kartki kalendarza „nietypowych świąt”, ale całą wieczność, której nie obejmie już żaden kalendarz…

s. Łucja OP

Często możemy zadawać sobie pytanie: kim jest osoba konsekrowana? Zachęcamy do obejrzenia filmiku, który przygotowałyśmy na Rok Życia Konsekrowanego.