Panie… Wszyscy Cię szukają

Niedzielna Liturgia Słowa przeprowadza nas przez uzdrowienie, modlitwę i drogę.

Jezus objawia się w losach konkretnych ludzi. W Ewangelii prowadzi Jakuba i Jana, Szymona i Andrzeja. Prowadzi także teściową Szymona oraz wielu chorych i zniewolonych. Jezus przychodzi nieustannie także w naszym życiu.

W jaki sposób?

W uzdrowieniu
Są dusze, którym Jezus pozwala zachorować, aby mógł przyjść jako lekarz. Tylko On przychodzi w bólu i ciemności, kiedy żaden człowiek nie może już ulżyć. Trzeba pozwolić, by Jezus się zbliżał, tak bardzo, że zdejmie wszystkie pancerze, jakie nosimy. Musimy się tylko niczego nie obawiać. Jezus jest silniejszy od naszego serca, i od naszych chorób, i od naszych lęków. On wie wszystko i On wszystko może. Przecież wziął na siebie nasze słabości i nosił nasze choroby.

W modlitwie
Życie jest ukryte w nas. Mamy tylko dużo ciemnych miejsc, zalęknionych, schorowanych, po naszemu zbyt trudnych, gdzie życie Jezus jeszcze nie dotarło. Trzeba Go nam tam wprowadzić. W jaki sposób? Dokonujemy tego kiedy zdobędziemy się na modlitwę, która daje światło i moc, by nasze drogi były jego drogami. W modlitwie właśnie Jezus wychodzi nam naprzeciw, pozwala zaznać Jego dobroci, uwalnia z paraliżującego lęku i zamknięcia.

W drodze
Bóg objawia się w drodze. Uzdrowienie otrzymujemy na modlitwie i w modlitwie. Uzdrowieni nie możemy siedzieć obojętnie, tylko nieść Dobrą Nowinę tym, którzy jeszcze pozostają w mrokach śmierci. Droga podążania za Chrystusem sprowadza do rozpoznawania coraz nowych możliwości chodzenia po śladach Mistrza i Nauczyciela. To otwarcie na innych. Modlitwa na pustyni wzmacnia nas i staje się czasem wyjścia. Jezus wzywa do tego, by iść dalej, do sąsiednich miejscowości. Do potrzebujących i spragnionych Jego obecności.

Napełnieni Jego miłością idźmy dalej.

s. Emma Ratajczak OP

---