Jezus powiedział do Nikodema:
«Jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak trzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne. Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego.
A sąd polega na tym, że światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki. Każdy bowiem, kto źle czyni, nienawidzi światła i nie zbliża się do światła, aby jego uczynki nie zostały ujawnione. Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła, aby się okazało, że jego uczynki zostały dokonane w Bogu». (J 3, 14-21)

IV Niedziela Wielkiego Postu zwana jest Laetare od słów antyfony „Raduj się Jerozolimo (…) Cieszcie się, wy którzy byliście smutni”.
Czyżby kolejny Boży paradoks? Trwamy w okresie Wielkiego Postu: czasu zadumy, skruchy, no i postu. Rozważamy Drogę Krzyżową i rzewnie śpiewamy Gorzkie żale. Umartwiamy nasze ciała i jeszcze bardziej nasze serca, ucząc je pokory i przebaczenia tym, którzy nam źle życzą. A Pan mówi: „Radujcie się, którzy byliście smutni”. Z czego tu się cieszyć?
Jezus odpowiada Nikodemowi: „Tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne”. Oto powód naszej radości: Chrystus, który jest Bogiem, odkupił nas z kary jaką jest śmierć. Choć nasze dusze z tęsknotą wypatrują rzeczy przyszłych, Jezus mówi wyraźnie – ZBAWIENIE JUŻ SIĘ DOKONAŁO! „Kto wierzy we Mnie, nie podlega sądowi”.
Otuchy! Słowa wypowiedziane przez Chrystusa wlewają w nasze serca nadzieję. Trwajmy w wierności Panu, abyśmy potrafili codziennie otwierać się na Jego wielki dar i potrafili przyjąć zbawienie. Poznając swoje słabości i niedoskonałości wyciągnijmy ręce do Pana od którego pochodzi nasze ocalenie.

Siostra Rozalia Grzelak OP