---

Każdy miesiąc w roku kalendarzowym ma w sobie coś charakterystycznego – kiedy więc słyszymy słowo „grudzień” przed oczami naszej wyobraźni przewija się świat spowity w biały puch jednocześnie niemal fizycznie czujemy chłód… Niemniej jednak grudzień to przecież „Boże Narodzenie”!!! I od razu czujemy się radośniej! Żeby jednak owo Boże Narodzenie mogło nadejść przeżywamy okres ADWENTU. To jednak nie Adwent będzie przedmiotem mojej krótkiej refleksji, ale postać nieodłącznie z nim związana – podobnie jak i z duchowością dominikańską: Maryja – PEŁNA ŁASKI, NIEPOKALANA.

Błogosławiona jesteś Maryjo,
I wywyższona przez Pana.
On wielkich rzeczy w Tobie dokonał,
Niepokalana.

Inspiracją do podjęcia tego tematu był mój krótki pobyt w Niepokalanowie, gdzie razem z innymi siostrami przeżywałam dni formacyjne dla sióstr przełożonych. Spróbuję zastanowić się jakie jest miejsce Maryi Niepokalanej w naszej duchowości? Do jakich postaw nas zachęca? Czego uczy?
Zatrzymajmy się na chwilę nad samym „niepokalanym poczęciem”. Wiara w to, że Maryja jest bez grzechu poczęta była zawsze w Kościele bardzo żywa. Jednak dopiero 8 grudnia 1854 r. papież Pius IX ogłosił dogmat wiary, czyli uroczyście zdefiniował prawdę o Niepokalanym Poczęciu: „Ogłaszamy, orzekamy i określamy, że nauka, która utrzymuje, iż Najświętsza Maryja Panna od pierwszej chwili swego poczęcia – mocą szczególnej łaski i przywileju wszechmocnego Boga, mocą przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego – została zachowana nietknięta od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego, jest prawdą przez Boga objawioną i dlatego wszyscy wierni powinni w nią wytrwale i bez wahania wierzyć”.
Data 8 grudnia w życiu naszej Założycielki – Róży Białeckiej jest bardzo znamienna, bowiem tego dnia, w 1846 roku, w samą Uroczystość Niepokalanego Poczęcia, mając zaledwie 8 lat, przyjęła I Komunię świętą. O tym, że Maryja Niepokalana była zawsze bliska sercu Róży świadczy chociażby fakt, że naszą pierwszą kaplicę w domu macierzystym w Wielowsi poświęciła właśnie Maryi Niepokalanej, której wizerunek nakazała umieścić w prezbiterium, tuż nad ołtarzem na centralnej ścianie. Ilekroć przyjeżdżałam do Wielowsi zachwycała mnie Maryja z tego wizerunku, która niejako skłania do kontemplacji, do wyciszenia i modlitwy. Od początku istnienia Zgromadzenia siostry w Wielowsi odprawiają nowennę przed Uroczystością Niepokalanego Poczęcia NMP. W klasztorze wielowiejskim co sobotę śpiewane są Godzinki o Niepokalanym Poczęciu, a w każdą pierwszą sobotę miesiąca odprawiana jest Msza święta we wszystkich intencjach zanoszonych przez przyczynę Niepokalanej.
Chciałabym, abyśmy zatrzymali się nad jednym z wymiarów tajemnicy Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Jest nim MIŁOSIERDZIE. W tajemnicy Niepokalanego Poczęcia Maryja jest Tą, która jako pierwsza osobiście doświadczyła Bożego miłosierdzia i to Ona jest pośredniczką, która owo miłosierdzie wyprasza dla całej ludzkości. Jako dominikanki mamy w Niej wzór orędownictwa za całym światem – wołanie św. Dominika „co stanie się z grzesznikami” nieustannie rozbrzmiewa każdego dnia w naszych modlitwach. To jedno z naszych podstawowych zadań, które wyznaczyła nam nasza Matka Założycielka. Często myślę, że najskuteczniejszą naszą działalnością w świecie, gdzie zło tak często bywa nazywane dobrem, jest właśnie postawa Maryi – orędownictwo u Jezusa za światem. Jednocześnie Maryja Niepokalana jest dla nas, dominikanek, wezwaniem do trwania w pełni łaski. Wszak miłosierdzie jest synonimem łaski, stąd określenie „łaski pełna” może być tłumaczone jako „pełna miłosierdzia”. Maryja odbija bowiem w sobie piękno i świętość miłosiernego Boga. Jest wolna od grzechu pierworodnego i w sposób szczególny jest święta. To wezwanie dla nas, by żyjąc w konkretnej rzeczywistości dążyć do osobistej świętości. Tylko taki człowiek, który pragnie każdego dnia zjednoczenia z Jezusem będzie wiarygodnym świadkiem dla współczesnego człowieka. Maryja jest tego najlepszą nauczycielką nie tylko dla sióstr dominikanek, ale dla każdego człowieka.

Bądź nam obroną Bogarodzico,
Gdy się błąkamy w ciemności.
Do światła wiary prowadź na nowo,
Drogą świętości.

---