Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Słyszeliście, że powiedziano: „Oko za oko i ząb za ząb”. A Ja wam powiadam: Nie stawiajcie oporu złemu: lecz jeśli cię ktoś uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi. Temu, kto chce prawować się z tobą i wziąć twoją szatę, odstąp i płaszcz. Zmusza cię ktoś, żeby iść z nim tysiąc kroków, idź dwa tysiące. Daj temu, kto cię prosi, i nie odwracaj się od tego, kto chce pożyczyć od ciebie.
Słyszeliście, że powiedziano: „Będziesz miłował swego bliźniego”, a nieprzyjaciela swego będziesz nienawidził.
A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują, abyście się stali synami Ojca waszego, który jest w niebie; ponieważ On sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych.
Jeśli bowiem miłujecie tych, którzy was miłują, cóż za nagrodę mieć będziecie? Czyż i celnicy tego nie czynią? I jeśli pozdrawiacie tylko swych braci, cóż szczególnego czynicie? Czyż i poganie tego nie czynią?
Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski». (Mt 5, 38-48)

Dzisiejsza Liturgia przybliża nam jedną z najpiękniejszych ale i najtrudniejszych do zrozumienia nauk Ewangelii. Jezus, przedstawiając nam przykazanie miłości, ukazuje, jak w praktyce powinno być ono wypełniane.

Tak, to prawda, że słowa o uderzeniu w policzek wywołują w nas chęć obrony przed wykonaniem tego, czego żąda od nas Chrystus. Przyjrzyjmy się jednak anatomii człowieka i wyobrazimy sobie sytuację, gdy ktoś uderza nas w prawy policzek. Zauważymy wtedy, że nie jest to cios związany z przemocą, a z zamiarem zniesławienia nas, wyrażeniem wobec nas pogardy i obrazą.

Jezus tłumaczy - nie odpowiadaj obelgą, złym słowem, plotkami, obmową, gdy Cię to spotyka. Sam dał tego przykład na krzyżu, kierując do Boga Ojca znamienne słowa „Ojcze przebacz im, bo nie wiedzą co czynią”.

Prawo miłości Boga i bliźniego jest tym co nas, chrześcijan wyróżnia i powinno nas charakteryzować.

To najpiękniejsza z nauk Ewangelii.