---

Człowiek to skarbiec Bożej miłości i to każdy człowiek i w każdym okresie życia na tej ziemi.

Im bardziej dotknięty i ogarnięty cierpieniem, zranieniem, które pozostawia widoczne ślady cielesne i duchowe – tym większą jest tajemnicą.

Trzeba miłości prawdziwie szczerej, bezinteresownej bo tylko ona jest kluczem do serca i umysłu każdego człowieka, a szczególnie cierpiącego.

Terapia zajęciowa to różne sposoby działania, aby otworzyć albo chociaż uchylić drzwi pozamykane bliznami przebytych chorób, cierpień, zranień.

Aby tego choć w części dokonać, potrzebna jest wiedza, doświadczenie, a szczególnie modlitwa o dar miłości, jaką możemy spotkać w Listach św. Pawła – weź proszę listy i doczytaj, jeśli jesteś ciekaw…

Pracuję już wiele lat z niepełnosprawnymi prowadząc terapię zajęciową i ciągle szukam nowych sposobów dotarcia i otwarcia we wzajemnych relacjach. Szukam, sprawdzam, porównuję. Chętnie dzielę się, jeśli ktoś pyta i jest prawdziwie i szczerze zainteresowany.

W Ewangelii Jezus mówi wiele razy, że to On sam jest w człowieku, którego stawia na mojej drodze życia.

Dlatego ta praca, choć trudna, jest piękna.

Gdy obserwuję osoby przychodzące na zajęcia (które prowadzimy ze swoją rodzoną siostrą Chrystianą) ile wkładają trudu i jak wiele można zobaczyć szczęścia z rezultatów, to jest to dla nas prowadzących zajęcia radość i entuzjazm.

Idziemy razem przez pewien okres życia, drogą, na końcu której czeka rozradowana i stęskniona twarz Ojca niebieskiego.

A jeśli czytając ten tekst pragniesz coś więcej i bardziej szczegółowo dowiedzieć się i zobaczyć jak wygląda praca terapii zajęciowej w Broniszewicach – po prostu przyjedź i odwiedź nas.

Będziesz przywitany jak bardzo dobry znajomy i przyjaciel. Bo tacy oni już są – wszyscy mieszkający w Domu Pomocy Społecznej w Broniszewicach.

Siostry Aldona i Chrystiana Kotapka OP

---