---

Świat jest książką i ci, którzy nie podróżują, czytają tylko jedną stronę. (św. Augustyn)

Na początku proszę Was, żebyście wyobrazili sobie, że stoicie na górskim rozdrożu i widzicie wysoki słup z kierunkami szlaków na Giewont. Czerwony – bardzo dobrze Wam znany – ponieważ szliście nim kilka razy z rodzicami w dzieciństwie. Zielony – o ten prosty! Podczas obozu wakacyjnego, dwukrotnie „zaliczyliście” go z grupką przyjaciół. Niebieski – całkiem nieznany, opisany w przewodniku takimi słowami: trasa dalekobieżna, ale najciekawsza pod względem krajobrazów i przyrody.

Wyruszyć drogą życia zakonnego, hmm… Jak Wam to przybliżyć? Nie chcę powiedzieć, że jest to najlepszy i jedyny szlak. Żadnych reklam! Pragnę powiedzieć, że najlepszym będzie wtedy, kiedy sam Pan Jezus wybierze go dla Was i poprowadzi na Szczyt Góry.

Piękna droga życia zakonnego ma coś z wyboru czegoś całkiem nowego, nieznanego, czegoś, co fascynuje, przejmuje lękiem, przyciąga, uszczęśliwia. To krok za krokiem w drodze do coraz większego zaufania Bogu, który stopniowo będzie odkrywał kolejne i kolejne strony niesamowitej podróży.

Mogę Was zapewnić, że tym szlakiem idą święci i grzeszni – jest dla każdego, kto odczyta, że Bóg pragnie go nim poprowadzić. Wszyscy „wybieracze” takiej drogi są zwyczajni, nie maja jakichś super cech, zdolności czy nawet pobożności, ale charakteryzuje ich jedno: ODWAGA oraz pragnienie zjednoczenia z CELEM ludzkich pragnień i marzeń – JEZUSEM CHRYSTUSEM!

Nie bójcie się! Nigdy na tej Drodze nie zostaniecie sami. Jest Pan, który da Wam także towarzyszy drogi, byście razem wspierali się i pomagali sobie nawzajem. Choć ta droga jest mniej uczęszczana niż inne, to wszystko, co będzie Wam potrzebne do zbawienia, otrzymacie właśnie dlatego, że wybraliście tę drogę.

---