Jezus opowiedział tłumom taką przypowieść:
«Królestwo niebieskie podobne jest do skarbu ukrytego w roli. Znalazł go pewien człowiek i ukrył ponownie. Uradowany poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił tę rolę. Dalej, podobne jest królestwo niebieskie do kupca poszukującego pięknych pereł. Gdy znalazł jedną drogocenną perłę, poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił ją».
«Dalej, podobne jest królestwo niebieskie do sieci, zarzuconej w morze i zagarniającej ryby wszelkiego rodzaju. Gdy się napełniła, wyciągnęli ją na brzeg i usiadłszy, dobre zebrali w naczynia, a złe odrzucili. Tak będzie przy końcu świata: wyjdą aniołowie, wyłączą złych spośród sprawiedliwych i wrzucą ich w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Zrozumieliście to wszystko?» Odpowiedzieli Mu: «Tak».
A On rzekł do nich: «Dlatego każdy uczony w Piśmie, który stał się uczniem królestwa niebieskiego, podobny jest do ojca rodziny, który ze swego skarbca wydobywa rzeczy nowe i stare». (Mt 13, 44-52)

Dzisiejsza Ewangelia mówi nam, że Królestwo Niebieskie podobne jest do skarbu ukrytego w roli, który został znaleziony przez pewnego człowieka oraz do drogocennej perły, znalezionej przez kupca. Zarówno skarb jak i perła były tak cenne, że osoby, przez które zostały znalezione sprzedały wszystko co miały, by móc je nabyć.

Czym dla mnie jest skarb lub drogocenna perła? Jaka wartość w moim życiu jest tą, dla której jestem w stanie sprzedać wszystko: swój czas, swoje pragnienia, plany. Czy najważniejszą wartością w moim życiu jest wiara? Czy moje postępowanie, słowa, postawa wskazują na to, że swoje życie oddałam Bogu i to On nim kieruje? Jeżeli przyjmuję wiarę jako skarb i drogocenną perłę swojego życia, to decyduje się na to, aby żyć zgodnie z Ewangelią.

Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian, którego fragment daje nam dziś Kościół do rozważenia mówi nam, że Bóg tych, których poznał przeznaczył na to, aby się stali na wzór obrazu Jego Syna. Te słowa są o nas. Codziennie wiele rzeczy robimy „na wzór”. Stawiamy przed sobą to, co chcemy odwzorować i staramy się zrobić to dokładnie, uwzględniając wszystkie szczegóły. Podobnie jest, jeżeli stawiamy sobie za wzór innego człowieka. Musi być coś, czym nas ta druga osoba zafascynuje, jakaś cecha, którą chcielibyśmy przyswoić w swoim życiu. Jeżeli jakaś rzecz bądź inny człowiek może nas tak czymś zauroczyć, że chcemy tworzyć coś na wzór tego czegoś lub kogoś, to o ile bardziej powinien fascynować nas Jezus. Ten, na wzór którego czyni nas sam Bóg! Jeżeli będziemy mieć zawsze przed oczami Chrystusa, jeżeli będziemy żyli blisko Jego słowa, to przesiąkniemy Nim w każdym aspekcie naszego życia. Jeżeli będziemy zapatrzeni w Jezusa, to będziemy mieli w sobie Jego oczy, kochające każdego człowieka. Będziemy potrafili jak Salomon odróżniać dobro od zła. Jeżeli będziemy zapatrzeni w naszego Mistrza, nasze życie będzie pełne, będzie radosne! Wtedy będziemy mieli pewność, że wszystko co dzieje się w naszej codzienności jest Bożym działaniem. A „Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra (…)”. Trzymajmy się więc blisko Jezusa. Jeżeli codziennie będziemy pamiętać, że jesteśmy stworzeni na Jego wzór, gdy będziemy brać to na poważnie i konsekwentnie żyć tak, jak uczy nas nasza wiara, to przy końcu świata, gdy aniołowie będą wyłączać złych spośród sprawiedliwych znajdziemy się po dobrej stronie. Bo życie w bliskości Boga pozwala nam żyć nadzieją wiecznego trwania przy Nim w niebie. Wiara jest skarbem i drogocenną perłą ludzi wierzących. A każdy z nas jest skarbem i drogocenną perłą samego Boga.