Duch wyprowadził Jezusa na pustynię. A przebywał na pustyni czterdzieści dni, kuszony przez Szatana, i był ze zwierzętami, aniołowie zaś Mu służyli.
Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: «Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!» (Mk 1, 12-15)

Jezus na pustyni… co tam mamy?

„Duch wyprowadził Go na pustynię” / „Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem” (Rdz 1,2)
„Przebywał tam wśród dzikich zwierząt” / „«Niechaj ziemia wyda istoty żywe różnego rodzaju: bydło, zwierzęta pełzające i dzikie zwierzęta według ich rodzajów!»” (Rdz 1,24)
„przez czterdzieści dni był kuszony przez szatana” / „A wąż był bardziej przebiegły niż wszystkie zwierzęta lądowe, które Pan Bóg stworzył.” (Rdz 3,1)

Bez Jezusa pustynia jest pustynią. Z Nim – nawet pustynia staje się rajskim ogrodem.

Jezus – nowy Adam – przywraca pierwotną harmonię stworzenia. W Nim wszystko stało się pojednane. „Czas się już wypełnił”, „Bliskie jest Królestwo Boże”. Niech to zapewnienie Jezusa doda nam odwagi w drodze przez nasze wielkopostne pustynie. On jest z nami. Co więcej, On już zwyciężył, a my – w Nim.