Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra oraz do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: «Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono». Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka. Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą w jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych. (J 20, 1-9)

W Liturgii Słowa w Uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego poznajemy pierwszych świadków tego wydarzenia. Widzimy tych, którzy spotkali Jezusa Zmartwychwstałego! Tego, Który ŻYJE, Który powstał z grobu. Syna Bożego, Który pokonał śmierć, grzech i pojednał nas z Ojcem w tajemnicy ODKUPIENIA. Co dzieje się z Marią Magdaleną, Piotrem, Janem i uczniami z Emaus, czy z apostołami w Wieczerniku?

Z radości, że ten cud stał się faktem, wszyscy biegają, są przynagleni, żeby ogłosić tę wieść innym. Nie zatrzymują się ani nie zachowują tego doświadczenia jedynie dla siebie. Są zdumieni i zaskoczeni. Ich serca przepełnia wielka radość ze spotkania z Mistrzem. Wielka radość z niesamowitego odkrycia, że Pan rzeczywiście zmartwychwstał i ukazał się. Tego spotkania nigdy nie zapomną. Zaczyna się nowy etap w ich życiu. Dawania świadectwa, bo Pan ZMARTWYCHWSTAŁ!!!

Jezus dotyka ich serc, które zaczynają pałać. Odzyskują pamięć, słowa Chrystusa się spełniają. Są przeniknięci łaską nowego życia, nowej nadziei. Jezus wyzwala ich z lęku, przerażenia, z rozpaczy. Przemienia niepewność niegasnącą jasnością, blaskiem i chwałą zmartwychwstania. Przekonują się, że spełniają się także zapowiedzi Starego Testamentu dotyczące Mesjasza. Ich wielki ból zamienia się w prawdziwą radość. Jezus przywraca im nadzieję i przynosi dar POKOJU.

Jezus chce dzisiaj i z nas uczynić świadków swego ZMARTWYCHWSTANIA. Chce nas umocnić i posłać do świata ogarniętego wojną. Chce, byśmy dążyli do rzeczy wzniosłych, byśmy pojednani z Nim i między sobą odprawiali Święto Paschy, byśmy w Nim złożyli naszą nadzieję. Byśmy byli gotowi na spotkanie z Jezusem, który jest z nami, choć tak często nasze oczy i serca mają zasłonę. Byśmy umieli z odwagą czuwać, tęsknić i wyczekiwać Pana, który jest MIŁOŚCIĄ potężniejszą od śmierci, Miłością Ukrzyżowaną i Zmartwychwstałą.

W ten świąteczny czas WIELKIEJ NOCY błagajmy o dar pokoju na świecie, o pokój na Ukrainie. Niech ustaną walki, zakończą się wojny a zapanuje Boży pokój. Wołajmy:
Jezu, Książę pokoju, Panie życia i śmierci – zmiłuj się nad nami i nad całym światem, i przynieś nam ocalenie.