Jezus powiedział do swoich uczniów: "Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego, i mieszkanie u niego uczynimy. Kto nie miłuje Mnie, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca. To wam powiedziałem, przebywając wśród was. A Paraklet, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem. Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka. Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie. A teraz powiedziałem wam o tym, zanim to nastąpi, abyście uwierzyli, gdy się to stanie". (J 14, 23-29)

Jeśli kogoś bardzo kochamy, to jego wola, słowa i pragnienia są dla nas czymś bardzo ważnym. Wyrazem naszej miłości są czyny: pomoc i służba drugiej osobie. Mówi o tym Jezus w dzisiejszej Ewangelii. Tym, którzy będą zachowywać Jego naukę, daje niezwykłą obietnicę – życie w komunii z Bogiem, wspólne zamieszkanie, możliwość przebywania w Jego obecności.

Bóg przychodzi do nas z darem pokoju. Jego pokój jest inny, niż ten, który daje świat. Nawet jeśli na zewnątrz szaleje nawałnica, pomimo wojen, przemocy, niezgody, sporów i waśni, możemy doświadczyć pokoju, który jest owocem Ducha Świętego. Tylko Bóg, swoją łaską, może zabrać wszystkie nasze lęki i obawy, a wlać w serce otuchę i ukojenie.

Prośmy dziś szczególnie o dar pokoju w naszych sercach, rodzinach, ojczyźnie i na całym świecie.