XVI Niedziela zwykła – rok C
16 lipca, 2022XVIII Niedziela zwykła – rok C
31 lipca, 2022XVI Niedziela zwykła – rok C
16 lipca, 2022XVIII Niedziela zwykła – rok C
31 lipca, 2022s. Joanna Gutowska OP
Jezus, przebywając w jakimś miejscu, modlił się, a kiedy skończył, rzekł jeden z uczniów do Niego: «Panie, naucz nas modlić się, tak jak i Jan nauczył swoich uczniów».
A On rzekł do nich: «Kiedy będziecie się modlić, mówcie: Ojcze, niech się święci Twoje imię; niech przyjdzie Twoje królestwo! Naszego chleba powszedniego dawaj nam na każdy dzień i przebacz nam nasze grzechy, bo i my przebaczamy każdemu, kto przeciw nam zawini; i nie dopuść, byśmy ulegli pokusie».
Dalej mówił do nich: «Ktoś z was, mając przyjaciela, pójdzie do niego o północy i powie mu: „Przyjacielu, pożycz mi trzy chleby, bo mój przyjaciel przybył do mnie z drogi, a nie mam co mu podać”. Lecz tamten odpowie z wewnątrz: „Nie naprzykrzaj mi się! Drzwi są już zamknięte i moje dzieci są ze mną w łóżku. Nie mogę wstać i dać tobie”. Powiadam wam: Chociażby nie wstał i nie dał z tego powodu, że jest jego przyjacielem, to z powodu jego natręctwa wstanie i da mu, ile potrzebuje. I Ja wam powiadam: Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a zostanie wam otworzone. Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu zostanie otworzone. Jeżeli któregoś z was, ojców, syn poprosi o chleb, czy poda mu kamień? Albo o rybę, czy zamiast ryby poda mu węża? Lub też gdy prosi o jajko, czy poda mu skorpiona? Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, to o ileż bardziej Ojciec z nieba udzieli Ducha Świętego tym, którzy Go proszą». (Łk 11, 1-13)
Pan Jezus w dzisiejszej Ewangelii uczy nas dwóch bardzo ważnych rzeczy: właściwej hierarchii wartości, które mamy w życiu oraz tego, czym jest zaufanie do Boga. Modlitwa, którą dostaliśmy od Niego pokazuje nam, co jest w życiu najważniejsze: Ojcze, niech się święci Twoje imię; niech przyjdzie Twoje królestwo! Najpierw powinniśmy zadbać o naszą relację z Bogiem. Jeżeli nawiążemy z Nim osobistą więź, wszystko będzie zmierzało ku temu, by Jego Imię było uwielbione przez to co robimy w życiu. Następstwem tego będzie zaufanie jakim obdarzymy Boga. Czym jednak owo zaufanie jest i na czym polega? Jezus uczy nas, że Bóg jest naszym Ojcem. Jest Ojcem, który chce dla nas jak najlepiej. Co więcej daje nam to co jest dla nas dobre. Może czasem nam się wydawać, że pozostaje głuchy na nasze modlitwy, ale tak nie jest! On zna nas lepiej niż my siebie i wie czego tak naprawdę nam potrzeba, by zostać zbawionym. Czasem nie daje nam tego o co prosimy, bo wie, że będzie to ze szkodą dla nas. I tu właśnie możemy sprawdzić naszą ufność Bogu. Czy potrafimy nawet w trudnych chwilach naszego życia dostrzec dobro i za nie podziękować? Czy raczej złościmy się na Boga i zostawiamy Go? Jeśli jesteśmy w relacji z Bogiem możemy być pewni, że jest tam też obecny Duch Święty. A On na pewno pokaże nam gdzie tego dobra szukać. I pomnażać je dla innych, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie. (Mt 5,16)
A On rzekł do nich: «Kiedy będziecie się modlić, mówcie: Ojcze, niech się święci Twoje imię; niech przyjdzie Twoje królestwo! Naszego chleba powszedniego dawaj nam na każdy dzień i przebacz nam nasze grzechy, bo i my przebaczamy każdemu, kto przeciw nam zawini; i nie dopuść, byśmy ulegli pokusie».
Dalej mówił do nich: «Ktoś z was, mając przyjaciela, pójdzie do niego o północy i powie mu: „Przyjacielu, pożycz mi trzy chleby, bo mój przyjaciel przybył do mnie z drogi, a nie mam co mu podać”. Lecz tamten odpowie z wewnątrz: „Nie naprzykrzaj mi się! Drzwi są już zamknięte i moje dzieci są ze mną w łóżku. Nie mogę wstać i dać tobie”. Powiadam wam: Chociażby nie wstał i nie dał z tego powodu, że jest jego przyjacielem, to z powodu jego natręctwa wstanie i da mu, ile potrzebuje. I Ja wam powiadam: Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a zostanie wam otworzone. Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu zostanie otworzone. Jeżeli któregoś z was, ojców, syn poprosi o chleb, czy poda mu kamień? Albo o rybę, czy zamiast ryby poda mu węża? Lub też gdy prosi o jajko, czy poda mu skorpiona? Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, to o ileż bardziej Ojciec z nieba udzieli Ducha Świętego tym, którzy Go proszą». (Łk 11, 1-13)
Pan Jezus w dzisiejszej Ewangelii uczy nas dwóch bardzo ważnych rzeczy: właściwej hierarchii wartości, które mamy w życiu oraz tego, czym jest zaufanie do Boga. Modlitwa, którą dostaliśmy od Niego pokazuje nam, co jest w życiu najważniejsze: Ojcze, niech się święci Twoje imię; niech przyjdzie Twoje królestwo! Najpierw powinniśmy zadbać o naszą relację z Bogiem. Jeżeli nawiążemy z Nim osobistą więź, wszystko będzie zmierzało ku temu, by Jego Imię było uwielbione przez to co robimy w życiu. Następstwem tego będzie zaufanie jakim obdarzymy Boga. Czym jednak owo zaufanie jest i na czym polega? Jezus uczy nas, że Bóg jest naszym Ojcem. Jest Ojcem, który chce dla nas jak najlepiej. Co więcej daje nam to co jest dla nas dobre. Może czasem nam się wydawać, że pozostaje głuchy na nasze modlitwy, ale tak nie jest! On zna nas lepiej niż my siebie i wie czego tak naprawdę nam potrzeba, by zostać zbawionym. Czasem nie daje nam tego o co prosimy, bo wie, że będzie to ze szkodą dla nas. I tu właśnie możemy sprawdzić naszą ufność Bogu. Czy potrafimy nawet w trudnych chwilach naszego życia dostrzec dobro i za nie podziękować? Czy raczej złościmy się na Boga i zostawiamy Go? Jeśli jesteśmy w relacji z Bogiem możemy być pewni, że jest tam też obecny Duch Święty. A On na pewno pokaże nam gdzie tego dobra szukać. I pomnażać je dla innych, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie. (Mt 5,16)