Gdy Jezus przyszedł do domu pewnego przywódcy faryzeuszów, aby w szabat spożyć posiłek, oni Go śledzili. Potem opowiedział zaproszonym przypowieść, gdy zauważył, jak sobie pierwsze miejsca wybierali. Tak mówił do nich:
«Jeśli cię ktoś zaprosi na ucztę, nie zajmuj pierwszego miejsca, by przypadkiem ktoś znamienitszy od ciebie nie był zaproszony przez niego. Wówczas przyjdzie ten, kto was obu zaprosił, i powie ci: „Ustąp temu miejsca”, a wtedy musiałbyś ze wstydem zająć ostatnie miejsce. Lecz gdy będziesz zaproszony, idź i usiądź na ostatnim miejscu. A gdy przyjdzie ten, który cię zaprosił, powie ci: „Przyjacielu, przesiądź się wyżej”. I spotka cię zaszczyt wobec wszystkich współbiesiadników. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się uniża, będzie wywyższony».
Do tego zaś, który Go zaprosił, mówił także: «Gdy wydajesz obiad albo wieczerzę, nie zapraszaj swoich przyjaciół ani braci, ani krewnych, ani zamożnych sąsiadów, aby cię i oni nawzajem nie zaprosili, i miałbyś odpłatę. Lecz kiedy urządzasz przyjęcie, zaproś ubogich, ułomnych, chromych i niewidomych. A będziesz szczęśliwy, ponieważ nie mają czym tobie się odwdzięczyć; odpłatę bowiem otrzymasz przy zmartwychwstaniu sprawiedliwych». (Łk 14, 1. 7-14)

W dzisiejszym fragmencie Ewangelii przedstawiona jest przypowieść o uczcie, na którą każdy z nas jest zaproszony, a także rada, jak się zachować na takiej uczcie. „Jeśli cię kto zaprosi na ucztę, nie zajmuj pierwszego miejsca, by czasem ktoś znakomitszy od ciebie nie był zaproszony przez niego” (Łk 14,8). Uczta jest symbolem relacji, spotkania z drugim człowiekiem. Czy umiem być pokorny, odnaleźć swoje miejsce w sytuacji, gdy ktoś inny jest ode mnie ważniejszy, gdy ktoś zwróci mi uwagę? Czy umiem z pokorą przyjąć, że nie będzie tak jak ja chcę, ale tak, jak powiedzą inni? Spójrzmy na Jezusa, Syna Bożego, który przyszedł do nas i stał się jednym z nas. On był pierwszy, a nie szukał pierwszego miejsca. Jezus przyjął postawę sługi we wszystkim. To wytyczna całego Jego życia. Postawę sługi widzimy też u Jezusa w czasie Ostatniej Wieczerzy, gdy obmywa swoim uczniom nogi. Jezus zaprasza każdego z nas do relacji, do bycia z innymi. Przyjęcie postawy pokornego sługi zbliża nas do Boga. Jezus mówi: „(…) uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem” (Mt 11, 29).

W naszym codziennym życiu zdarza się, że wykorzystujemy swoje stanowisko, pełnione funkcje dla własnych celów. Lubimy być zauważeni, narzucamy swoje zdanie innym, stawiamy siebie wyżej od innych. Za wszelką cenę chcemy zaspokoić najpierw swoje potrzeby. A Jezus uczy nas innej postawy. Uczy, aby w relacjach z innymi i na różnych spotkaniach być bezinteresownym, hojnym, umieć zauważyć inne osoby i ich potrzeby. I kolejna rada Jezusa: „ Lecz kiedy urządzasz przyjęcie, zaproś ubogich, ułomnych, chromych i niewidomych. A będziesz szczęśliwy, ponieważ nie mają czym tobie się odwdzięczyć; odpłatę bowiem otrzymasz przy zmartwychwstaniu sprawiedliwych” (Łk 14,13-14).

Wszyscy ochrzczeni mają godność dzieci Bożych. W obrzędzie chrztu świętego kapłan namaszcza krzyżmem świętym głowę osoby, którą chrzci. Taki obrzęd powtarzany jest w liturgii jeszcze tylko jeden raz – podczas konsekracji biskupa. Jesteśmy dziećmi Bożymi, ale często o tym zapominamy. Obyśmy pamiętali o tym, patrząc na siebie i na innych. To pomoże nam budować relacje z innymi.