Gdy Jezus posłyszał, że Jan został uwięziony, usunął się do Galilei. Opuścił jednak Nazaret, przyszedł i osiadł w Kafarnaum nad jeziorem, na pograniczu ziem Zabulona i Neftalego. Tak miało się spełnić słowo proroka Izajasza: «Ziemia Zabulona i ziemia Neftalego, na drodze ku morzu, Zajordanie, Galilea pogan! Lud, który siedział w ciemności, ujrzał światło wielkie, i mieszkańcom cienistej krainy śmierci wzeszło światło». Odtąd począł Jezus nauczać i mówić: «Nawracajcie się, albowiem bliskie jest królestwo niebieskie». Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, Jezus ujrzał dwóch braci: Szymona, zwanego Piotrem, i brata jego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. I rzekł do nich: «Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi». Oni natychmiast, zostawiwszy sieci, poszli za Nim. A idąc stamtąd dalej, ujrzał innych dwóch braci: Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, jak z ojcem swym Zebedeuszem naprawiali w łodzi swe sieci. Ich też powołał. A oni natychmiast zostawili łódź i ojca i poszli za Nim. I obchodził Jezus całą Galileę, nauczając w tamtejszych synagogach, głosząc Ewangelię o królestwie i lecząc wszelkie choroby i wszelkie słabości wśród ludu. (Mt 4, 12-23)

Dzisiejsza Ewangelia ukazuj nam dwie sceny. Pierwsza to ta, w której Jezus, jako Światłość wypełnia proroctwo Izajasza. Idzie do Kafarnaum, do Północnej Galilei, najbardziej pogańskiej, nieznającej Pana Boga prowincji. Jezus nie wybiera wyjątkowego terenu, nie szuka sprzyjających warunków. Tu widać wyraźnie, że moc Jezusa ukazuje się najbardziej w naszej słabości. Jezus objawia się w sytuacji niełaskawej, by okazać swą łaskawość. Wzywa do odwrócenia się od dotychczasowych przywiązań, od tego co światowe i co oddala człowieka od Boga: „Nawracajcie się, albowiem bliskie jest Królestwo Niebieskie”. Druga scena to wybranie pierwszych głosicieli Ewangelii. I tu analogicznie Jezus nie wybiera kogoś wyjątkowego, nadającego się, ale wybiera zwykłych, prostych rybaków. Wchodzi w ich rzeczywistość, szanując ich wolność i uwzględniając predyspozycje i talenty każdego z nich. Powołanie Jezusa pociąga za sobą konkretną decyzje, w której staje się On dla powołanego najwyższą wartością, „przez Którego wszystko i dla Którego wszystko."