Ja jestem drogą i prawdą, i życiem.

Coraz trudniej jest nam dziś wyruszyć w drogę. Może dlatego, że żyjąc w ciągłym pędzie chcemy po prostu zwyczajnie się zatrzymać i odpocząć. Jaką drogą jest Jezus? Tak, z jednej strony jest to droga pełna dynamizmu, niespodzianek, nieoczekiwanych zwrotów akcji… ona stawia wymagania i na pewno oczekuje zaangażowania. Z drugiej strony sam Jezus powiedział także o sobie, że Jego jarzmo jest słodkie, a ciężar lekki. Co to znaczy wejść na drogę, którą jest Jezus? Może nie jest to aż tak trudne, może wystarczy po prostu pragnienie i wewnętrzna zgoda na to, by On poprowadził…

Możemy być pewni tego, że na tej drodze będziemy odkrywać prawdę – o tym, kim On jest, ale też o tym, kim my jesteśmy. I choć może to w nas budzić obawę, bo prawda o nas samych może okazać się trudna, mamy Jego słowo, które zapewnia, że „Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony”.

Na końcu tej drogi odnajdziemy życie. To życie paradoksalnie zdobywa się umierając – drobne „śmierci” każdego dnia: zostawienie swojej racji, odłożenie planów, gdy ktoś inny potrzebuje naszej pomocy, gotowość do przebaczenia… Nie ma innej drogi do pełni życia, do zmartwychwstania, jak oddanie życia z miłości – jak On. Zaryzykujesz?