Jezus powiedział do arcykapłanów i starszych ludu: «Co myślicie? Pewien człowiek miał dwóch synów. Zwrócił się do pierwszego i rzekł: „Dziecko, idź i pracuj dzisiaj w winnicy”. Ten odpowiedział: „Idę, panie!”, lecz nie poszedł. Zwrócił się do drugiego i to samo powiedział. Ten odparł: „Nie chcę”. Później jednak opamiętał się i poszedł. Który z tych dwóch spełnił wolę ojca?» Mówią Mu: «Ten drugi». Wtedy Jezus rzekł do nich: «Zaprawdę, powiadam wam: Celnicy i nierządnice wchodzą przed wami do królestwa niebieskiego. Przyszedł bowiem do was Jan drogą sprawiedliwości, a wy mu nie uwierzyliście. Uwierzyli mu zaś celnicy i nierządnice. Wy patrzyliście na to, ale nawet później nie opamiętaliście się, żeby mu uwierzyć».
(Mt 21, 28-32)

W tym fragmencie Ewangelii św. Mateusza jest mowa o tym, że my ludzie bardziej ukochaliśmy deklaracje, obietnice niż czyn. Jesteśmy chętni pomóc, ale tylko słownie, a jak przyjdzie już do czynu, to nas nie ma. Jezus zapytał, który syn postąpił lepiej? Odpowiedz padła, że ten drugi. Równocześnie padają mocne słowa Pana Jezusa: „Celnicy i nierządnice wchodzą przed wami do królestwa niebieskiego”.

Kim są ci celnicy i nierządnice? To grzesznicy, którzy uchodzili za najbardziej oddalonych od Boga, początkowo buntowali się, ale ostatecznie nawrócili się, przyjęli i wypełnili wolę Boga. Inni, wydawało się, że wykonują wolę Boga, że są posłuszni, ale to było tylko zewnętrzne. Ostatecznie jednak zlekceważyli wolę Ojca.

Wolą Ojca jest nie tyle słowna akceptacja Ewangelii, co dostosowanie życia do jej wymogów oraz szerzenie tej Ewangelii wśród niewierzących. Przypowieść ta jest wezwaniem wszystkich do wiernego wypełniania zadań zleconych nam przez Boga. Właściciel winnicy - Bóg pragnie naszego posłuszeństwa wyrażonego w czynach.