Jan Chrzciciel tak głosił: «Idzie za mną mocniejszy ode mnie, a ja nie jestem godzien, aby schyliwszy się, rozwiązać rzemyk u Jego sandałów. Ja chrzciłem was wodą, On zaś chrzcić was będzie Duchem Świętym». W owym czasie przyszedł Jezus z Nazaretu w Galilei i przyjął od Jana chrzest w Jordanie. W chwili gdy wychodził z wody, ujrzał rozwierające się niebo i Ducha jak gołębicę zstępującego na Niego. A z nieba odezwał się głos: «Ty jesteś moim Synem umiłowanym, w Tobie mam upodobanie». (Mk 1, 7-11)

Większość z nas na swój chrzest została przyniesiona przez rodziców do kościoła jako niczego nieświadome niemowlaki, ale to dzięki nim właśnie zostaliśmy włączeni do wspólnoty Kościoła. Dzięki temu sakramentowi i my również możemy usłyszeć od Pana, że jesteśmy Jego umiłowanymi dziećmi - córką, synem. Ale, co tak naprawdę to dla mnie znaczy?

Jan wiedział, że jest tym drugim, że ma misję do spełnienia - przygotować ludzi na nadejście Mesjasza. Przykładem życia otwierał ludzkie serca na wieść o Jezusie. Jan wiedział, że czas jego działalności się kończy, bo nadchodzi Ktoś „mocniejszy”, Komu nie jest godzien rozwiązać rzemyka u sandałów. Wiedział, że był „tylko” zapowiedzią i sługą Tego, który miał przyjść, aby chrzcić Duchem Świętym. 

Teraz my, otwierając się na działanie Ducha Świętego, na Jego dary i charyzmaty, mamy tę łaskę otwierania się i wychodzenia do ludzi, by świadczyć o Panu Jezusie, o zbawczej Miłości do każdego człowieka. Od św. Jana Chrzciciela możemy uczyć się schodzić na drugi plan, by całkowicie pozwolić Panu działać tak, jak On chce.