Hi 7,1-4.6-7
Ps 147A,1-2.3-4.5-6
Mk 1,29-39

Spójrz na Hioba… Posłuchaj, co mówi: „Czyż nie do bojowania podobny byt człowieka? Dni jego czyż nie są dniami najemnika? Jak sługa wzdycha on do cienia, i jak najemnik czeka na zapłatę. Tak moim działem miesiące nicości i wyznaczono mi noce udręki.” Całą wypowiedź Hioba można streścić jednym słowem: kaplica. Jest źle, gorzej być nie może… i lepiej już nie będzie. Nic, tylko siąść i umrzeć. Spójrz teraz na siebie… co łatwiej Ci przychodzi: dziękować za to, co masz, czy narzekać na to, czego nie masz?

Przedziwny ten zestaw czytań na tę V Niedzielę zwykłą. Po tak bardzo depresyjnej wypowiedzi Hioba nagle słyszymy psalm, w którym wierząca dusza dziękuje swemu Panu i Go wysławia:
„…dobrze jest śpiewać psalmy Bogu,
słodko jest Go wysławiać.
On leczy złamanych na duchu
i przewiązuje ich rany.
Nasz Pan jest wielki i potężny,
a Jego mądrość niewypowiedziana.”

Tak, taki właśnie jest nasz Pan, gdy pozwolimy, by to On dotykał naszych ran. Przekonała się o tym teściowa Piotra, gdy została uzdrowiona z gorączki. Przekonały się i tłumy, które przyszły do Jezusa nocą. Spójrz na tych ludzi. Dlaczego przyszli dopiero, gdy było ciemno? Może każdy z nich siedział jak Hiob przeklinając swój los i myśląc, że wszyscy inni mają w życiu dobrze, tylko nie on? „Pójdę do Niego, tak, by nikt nie widział mojego bólu, cierpienia. Co to innych obchodzi?” – pomyślał każdy i tak spotkali się wszyscy przy Jezusie, każdy ze swoją biedą.

Wyjść z kręgu własnego cierpienia… zobaczyć cierpienie brata i ulitować się nad nim, tak, jak lituje się Jezus. To jest już uzdrowienie – uzdrowienie serca. Stać się wszystkim dla wszystkich, nie żyć dla siebie – to jest właśnie głoszenie Ewangelii.

Gdzie możemy się tego uczyć? Patrząc na Jezusa. „Nad ranem, kiedy jeszcze było ciemno, wstał, wyszedł i udał się na miejsce pustynne, i tam się modlił.” Wyjdź do innych, jak teściowa Piotra, usługuj im, a potem wróć do siebie, by czerpać siłę ze spotkania z Panem, bo tylko On bierze na siebie nasze słabości… Twoje też. Odwagi!