Duch wyprowadził Jezusa na pustynię. A przebywał na pustyni czterdzieści dni, kuszony przez Szatana, i był ze zwierzętami, aniołowie zaś Mu służyli. Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: «Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!» (Mk 1, 12-15)

Dziś Kościół daje nam słowo – słowo, które jest drogowskazem, jak powinniśmy przeżyć Wielki Post. Jezus zaprasza nas do wspólnej wędrówki przez pustynię. W tym momencie życia, w którym jesteś: z twoimi problemami, chorobami, zadaniami, radościami. Zgadzasz się na to? Jest to wędrówka pełna przygód. Trwa ona tylko lub aż 40 dni. Jezus chce jednoczyć się z każdym człowiekiem doświadczającym braku, niedostatku, pokus i trudności. Niech bycie na „pustyni” naszej codzienności pomoże nam uświadomić sobie naszą grzeszność, słabość i to, że bez Boga nic nie możemy zrobić.

Ewangelista Marek nie wypisuje, jakich prób doświadcza Jezus. Natomiast z innych Ewangelii wiemy, że było ich trzy. Jak Chrystus reaguje? Nie wchodzi w żaden dialog z szatanem. Odpowiada bardzo krótko. To powoduje, że szatan odpuszcza, bo wie, że nie wygra. A jak jest w naszym życiu? Czy szybko się poddajemy, bo nie mamy siły, bo jesteśmy czegoś spragnieni? Dziś Jezus mówi: Nie bój się! Ja jestem z Tobą. Bądź wierny. Ufaj.

W momencie, kiedy dajemy się prowadzić Bożemu Duchowi, wszystko staje się prostsze.
I wtedy Bóg zaprasza nas do dalszej wędrówki. Ona już nie trwa 40 dni, a całe nasze życie: IDŹ I GŁOŚ RADOSNĄ NOWINĘ!