,,Jezus, ukazawszy się Jedenastu, powiedział do nich:
«Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Te zaś znaki towarzyszyć będą tym, którzy uwierzą: W IMIĘ MOJE złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, a ci odzyskają zdrowie».
Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a PAN WSPÓŁDZIAŁAŁ Z NIMI I POTWIERDZAŁ NAUKĘ znakami, które jej towarzyszyły.’’ (Mk 16, 15-20)

Najczęściej spotykanym komentarzem tejże Ewangelii jest pochylenie się nad tematem posłania uczniów, a co za tym idzie - nad tematem dzisiejszego powoływania ludzi przez Pana. Jednak warto zastanowić się nad bardzo subtelnym, ale jakże istotnym elemencie. Jezus zaznacza, iż W JEGO IMIĘ będą wyrzucać złe duchy, mówić językami, brać węże do rąk itd. Dzisiejszy świat dyktuje nam nieco inną naukę - samowystarczalność. Żyjemy z dnia na dzień odnosząc sukcesy, rozwijając siebie i swoje talenty. Wszystko byłoby jak najbardziej piękne i szlachetne, jednakże pytanie Komu zawdzięczam to dobro, które dzieje się w moim życiu i przez moje ręce. CZY SĄ TO RĘCE PANA?

Słowa o nieszkodliwości wężów i trucizn mają sens alegoryczny. Wąż jest symbolem wszelkiej formy zła oraz tego, od którego ono pochodzi, tj. szatana. Brać je do rąk, oznacza pokonywać zło mocą Tego, któremu nic nie jest w stanie przeszkodzić. Słowa o piciu trucizny są natomiast alegorią pokonywania wszelkich trudności, jakie przynosi nam życie,

Intrygujący i do zastanowienia jest fakt, czy w uczniach nie pojawiła się myśl zwątpienia, gdy Chrystus wstąpił na niebiosa. Czy wierzyli w to, że pomimo braku Jego dotychczasowej obecności, nie pozostali sami? Ewangelista zostawia nam, wierzącym niezwykle piękną obietnicę w dniu dzisiejszego święta Wniebowstąpienia Pańskiego - ,,Pan współdziałał z nimi i potwierdzał naukę’’, to znaczy jeśli będziemy działać i tworzyć w Jego imię obiecuje On tworzenie wszystkiego razem z nami.

A więc otwórzmy się na Jego działanie, i twórzmy w Jego imię wnosząc w ten świat pełnię mocy Jego nadziei i miłości. Niech we wszelkie ciemności naszego życia wchodzi ze swoją łaską Chrystus, który zmartwychwstając pokonał mroki grzechu i otworzył nam bramy Nieba.