Jezus powiedział do tłumów: Z królestwem Bożym dzieje się tak, jak gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię. Czy śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy, nasienie kiełkuje i rośnie, on sam nie wie jak. Ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarnko w kłosie. A gdy stan zboża na to pozwala, zaraz zapuszcza się sierp, bo pora już na żniwo. Mówił jeszcze: Z czym porównamy królestwo Boże lub w jakiej przypowieści je przedstawimy? Jest ono jak ziarnko gorczycy; gdy się je wsiewa w ziemię, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi. Lecz wsiane wyrasta i staje się większe od jarzyn; wypuszcza wielkie gałęzie, tak że ptaki powietrzne gnieżdżą się w jego cieniu. W wielu takich przypowieściach głosił im naukę, o ile mogli [ją] rozumieć. A bez przypowieści nie przemawiał do nich. Osobno zaś objaśniał wszystko swoim uczniom. 

(Mk 4, 26-34)

To jest dopiero paradoks! Jezus mówi do tłumów, że zyskać mogą dopiero wtedy, gdy odważą się stracić. Ziarno, które króluje w dzisiejszym Słowie, to przecież podstawa przeżycia. To z niego powstaje mąka, później chleb… A Jezus mówi wyraźnie: miej odwagę wrzucić to ziarno w ziemię, Ja się resztą zajmę. Zaufaj Mi. „Czy śpi czy czuwa, we dnie i w nocy, nasienie kiełkuje i rośnie”, a potem wydaje plon obfity… 

Kiedy wstąpiłam do Zgromadzenia, zachwycały mnie bardzo nasze starsze siostry. Zadziwiała mnie ich radość, ich pokój, który promieniował na zewnątrz. Miałam wrażenie, że niczym się nie przejmują, że są… wolne! Po kilku rozmowach zrozumiałam – każda z nich po prostu całym sercem zaufała Jezusowi i oddała Mu wszystko – wrzuciły swoje ziarno w ziemię. Wiedziały, że nie muszą się już o to troszczyć, bo On nad tym czuwa, ziarno jest w najlepszych rękach.

Czasem ciężko się przełamać, trudno uwierzyć. Bo tak po ludzku – jak mogę coś zyskać, skoro tracę? Jeśli ziarno wrzucę w ziemię, już go nie odzyskam. Utracę je bezpowrotnie.
Nie możemy tego kalkulować „po naszemu”.

Ewangelia pokazuje, że Jezusowi naprawdę można zaufać, że WARTO Mu zaufać. On zawsze dotrzymuje słowa. Każdy, kto tylko odważył się zrobić ten pierwszy krok – wrzucił ziarno w ziemię i „zmarnował je”, zyskiwał stokroć więcej.

A czy Ty odważysz się zrobić ten pierwszy krok?