Mk 4,35-41

Uczniowie wkurzyli Jezusa! 

Można mieć takie wrażenie. Wyrywają Go ze spokojnego snu i wrzeszczą, że sobie nie radzą. Żeby tylko to! Nie radzą sobie, bo On jest nimi nie zainteresowany. Ze strony Jezusa sprawa wygląda tak: ja jestem winny, bo ty sobie nie radzisz. Hm…

Gdy Jezus wydaje polecenie „przeprawmy się na drugą stronę” to uczniowie „zabierają Go tak, jak był w łodzi”. On, jak lider, wskazał plan działania, oni jednak byli od realizacji. Jezus im kompletnie zaufał, zaufał ich kompetencjom i doświadczeniu. To byli profesjonaliści, którzy wiedzą co trzeba, by przepłynąć na drugi brzeg, oni – rybacy, nie On – cieśla. Fakt, był również Synem Bożym, ale nie o tym była sprawa. 

Jezus daje nam dziś bardzo konkretną lekcję: nie będę wyręczał cię z tego, co jest twoją odpowiedzialnością. To tobie powierzyłem zarząd nad sprawami codzienności i ufam twojej intuicji, talentom i umiejętnościom. Ufam temu, że zrobisz to dojrzale, mądrze i z radością. 

Zapytasz: gdzie jestem zatem Ja, Twój Bóg? Ja jestem w twojej łodzi. Spokojnie ci towarzyszę i błogosławię. Jestem zawsze, gdy prosisz o światło i moc Ducha Świętego. Jestem, żeby cię wspierać, działaj w mojej mocy. Nie próbuj się jednak mną wyręczać. Ja jestem Panem świata, a nie sługą twoich małych spraw. To Ja, twój Bóg, przynoszę pokój i wyzwolenie, gdzie twoja moc już nie sięga. 

Zaufasz mi? Ja tobie ufam…