Mk 6, 1-6

Upłynęło już trochę czasu od momentu kiedy Pan Jezus rozpoczął swoje nauczanie i zdecydował, że warto odwiedzić Nazaret. Pan Jezus udaje się tam ze swoimi uczniami i ukazuje się mieszkańcom swojego miasteczka jako nowy Nauczyciel. 

Jezus przychodzi do swoich i choć ze zdziwieniem słuchają tego, co mówi i pytają: „skąd On to ma?”, to jednak ich punkt patrzenia sprawia, że widzą w Jezusie tylko cieślę. Ile dobra nie stało się ich udziałem, tylko przez to niedowiarstwo? Ile cudów mniej tylko dlatego, że nie przebili się przez swój schematyczny obraz Jezusa? 

Dotykamy tutaj tajemnicy ludzkiego serca, które może zamknąć się na fakty przychodzące z zewnątrz czy wydarzające się w zaciszu serca. Mieszkańcy dziwią się mądrości Jezusa i znakom, które dzieją się za Jego pośrednictwem. Jednak „wiedza”, skąd Jezus pochodzi i czyim jest synem, blokuje ich na przyjęcie Jego słowa. Widzimy bezradność Boga w obliczu ludzkich oczekiwań, planów i pomysłów, za którymi często kryje się własny plan „zbawienia” siebie i świata.

Myślenie i logika, której jesteśmy autorami, może być często przeszkodą w doświadczeniu Boga, który żyje pośród swego ludu i w nim działa. Słuchając dzisiejszej Ewangelii, zapytajmy samych siebie, czy mierząc wszystko w ludzkich kategoriach, nie ograniczamy zanadto Boga, który do nas przychodzi.