„Jeden z uczonych w Piśmie zbliżył się do Jezusa i zapytał Go: "Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?" Jezus odpowiedział: "Pierwsze jest: «Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz, Pan jest jedyny. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą». Drugie jest to: «Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego». Nie ma innego przykazania większego od tych". Rzekł Mu uczony w Piśmie: "Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznieś powiedział, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego. Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego daleko więcej znaczy niż wszystkie całopalenia i ofiary". Jezus widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: "Niedaleko jesteś od królestwa Bożego". I nikt już nie odważył się więcej Go pytać.” (Mk 12, 28b - 34)

Dzisiejsza Ewangelia jest bardzo bogata w treści. Jezus, odpowiadając na pytanie uczonego w Piśmie, nie tworzy czegoś nowego. On przytacza słowa z Księgi Powtórzonego Prawa, których fragment każdy Izraelita powtarzał 3 razy dziennie. Jako pierwsze rzuca się w oczy słowo „SŁUCHAJ”. Nawet Chrystus mówi: „Pierwsze jest ‘Słuchaj, Izraelu”. Od słuchania wszystko się zaczyna. Miłość Boga i bliźniego jest konsekwencją słuchania Go.

Do słów „Słuchaj, Izraelu”, Jezus dodaje drugi fragment: „Pan Bóg nasz jest jedynym Panem”. Człowiek niezmiennie jest zdolny do bałwochwalstwa, nie tylko kiedyś, ale też i dzisiaj. Ciągle kochamy kogoś lub coś bardziej od Boga, myślimy, że On nam nie wystarczy do tego, byśmy byli szczęśliwi i spełnieni. Oddajemy więc cześć dziełom naszych rąk i w ten sposób nasza wolność ulega zatraceniu. Skupienie się na ludzkich wartościach i ubóstwianie rzeczy, bądź drugiego człowieka, zawsze obróci się przeciw nam. „Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą”. – mówi Jezus dalej. Występuje tu greckie słowo ‘dynamis’, które oznacza nie tylko siłę i moc fizyczną, ale także zdolności, umiejętności, talenty, możliwości, osobiste znaczenie i pozycję społeczną. Czyli całym sobą, wszystkim, będziesz kochał Boga, całe nasze życie ma oddawać Mu chwałę. Trzeba otworzyć serce na Niego, Jemu powierzyć swój los, oddać się Mu bez reszty i bez zastrzeżeń. Pan Bóg chce naszego serca oddanego Mu w całości, całej naszej duszy, całego umysłu, wszystkich naszych sił. Chce, abyśmy we wszystkim zaufali tylko Jemu. Miłość do Boga ma kształtować całe nasze życie: myślenie, emocje, postawy i wybory. Nie można tego rozdzielać, tzn. żyć trochę tak, że myślimy o Bogu i trochę tak, że zajmujemy się swoimi sprawami, zostawiając Jego na boku. Tak się nie da.

Dalej: „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”. Jak siebie samego? To trudne, bo albo kochamy siebie za bardzo i uważamy, że to my jesteśmy najważniejsi, albo kochamy siebie za mało, nie znamy swojej wartości w oczach Bożych, nie czujemy się Jego dziećmi. A to jest bardzo ważne, żeby odkryć w sobie dziecięctwo Boże. Bo jeśli my nie czujemy się dziećmi Boga, nie dostrzeżemy tego także w innych.

Uczony w Piśmie na koniec odkrywa, że miłość o wiele więcej znaczy, niż składanie ofiar i całopaleń. A Jezus mówi do niego: „Niedaleko jesteś od królestwa Bożego”. I my też powinniśmy zrozumieć i chcieć tego, aby celem naszego życia było zdobycie królestwa Bożego, którego jedynym prawem jest MIŁOŚĆ.