J 18, 33b-37

Czytając tą Ewangelię mam wrażenie, że Piłat nie może znaleźć z Jezusem wspólnego języka, ponieważ rozmawiają o czymś zupełnie innym. Piłat mówi o Królestwie rozumianym jako władza na ziemi. Jezus próbuje pokazać mu, że ma na myśli zupełnie coś innego, chce wznieść go na poziom duchowy. Już od czasów Starego Testamentu widzimy zapowiedzi, że gdy przyjdzie Mesjasz będzie panował i wprowadzi pokój na ziemi. Dlatego Żydzi próbowali ogłosić Jezusa Królem. Chcieli by wybawił ich spod rzymskiego okupanta. Gdy jednak zaczął pokazywać na czym polega Jego Królestwo, wskazywać błędy faryzeuszom, wtedy poczuli się zagrożeni i postanowili Go wydać. Nie umieli jednak konkretnie wskazać za co powinien umrzeć. Stąd rozmowa z Piłatem, który chciał dowiedzieć się powodu oskarżenia.

Jezus mówi, że Jego królestwo nie jest stąd. We wcześniejszych rozdziałach Ewangelii Janowej znajdziemy słowa Jezusa, że Jego śmierć i zmartwychwstanie są powrotem do Ojca. Daje nam to wskazówkę, jak powie św. Paweł, że nasza ojczyzna jest w niebie. (Flp 3, 20). Powinniśmy mieć ciągle w pamięci, że nasze życie się nie kończy, śmierć nie jest naszym kresem. Jezus jest Królem Królestwa Niebieskiego, naszej ojczyzny. Mamy tak jak On dawać w życiu świadectwo prawdzie. Co to oznacza? Pokazywać swoim życiem, wyborami, że to Jezus jest właśnie Królem mojego życia, że chcę żyć tak, jak On naucza, przyjmować z wiarą to, co mi daje i wierzyć w życie wieczne.

Jezus pragnie abyśmy doświadczali w naszym sercu pokoju, miłości i dlatego zachęca nas do tego, abyśmy wzięli Jego słowa do serca. Uczynili Go Królem w naszym życiu. Abyśmy kierowali się Dobrą Nowiną, miłością do Boga, ale też do bliźniego, gdyż tak nas umiłował, że oddał życie za nas. I dlatego zaprasza nas do swojego królestwa, które jest w domu Ojca w niebie.