Dzisiejsza niedziela jest wyjątkowa, bo wprowadza nas w czas oczekiwania i zaprasza do spojrzenia głębiej w nasze serca.

Rozważając fragment Ewangelii wg. św. Łukasza możemy zadać sobie pytanie, co adwent ma wspólnego z oczekiwaniem na Boże Narodzenie? A jednak ma. Adwent oprócz tego aspektu ma też wymiar oczekiwania na powtórne przyjście Pana w dniu ostatecznym. Dlatego dzisiejsze Słowo mówi nam o tym, że gdy Pan Jezus będzie przychodził, to wszyscy będą o tym przekonani. Będą takie znaki, które upewnią, że to nie może być ktoś inny, jak sam Bóg. A więc skąd ten lęk u ludzi, którzy na widok znaków mdleć będą? I tu należy wejść w głąb swego serca. Jakie jest moje sumienie. 

Człowiek, który świadomie oddala się od Pana Boga przestraszy się tego co będzie się działo (może to wynikać z tego, że zda sobie sprawę ze swojego życia, decyzji, które podejmował), natomiast człowiek, który stara się żyć sakramentami, nadzieją życia wiecznego, może odczuć lęk, ale to będzie w wymiarze bojaźni Bożej.

Pan Bóg chce nas zbawić przez życie na tym świecie, mamy korzystać z różnych przyjemności, które są dostępne, ale wszystko ma być z umiarem i szacunkiem do siebie oraz drugiego człowieka. Mamy na skutek tych przyjemności nie być ociężali. Końcowa mowa Chrystusa zaprasza nas do nieustannej modlitwy, która pomoże nam w relacji z Bogiem oraz w przeżywaniu tego co ma się wydarzyć.