Pusty grób…Niemy ale nie milczący świadek tego, co się wydarzyło tej błogosławionej nocy. Czytamy w dzisiejszej Ewangelii, że Maria Magdalena „wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno” zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Co wtedy pomyślała? Co czuła? Ogromne zaskoczenie… zdziwienie… być może też przerażenie…. smutek… niepokój… lęk… stratę… pustkę…. Piotrowi powie: „Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono”. Nie wie co się tak naprawdę wydarzyło. To, co ujrzała odebrało jej wszelką pewność. Nie może tego zrozumieć. Jest zdezorientowana. Dla niej to kolejny cios, kolejny ból. Najpierw patrzyła na okrutną i bolesną śmierć swojego umiłowanego Mistrza a teraz zabrano nawet Jego ciało. Straciła wszystko. Nie ma już nic. Kompletna pustka.

Szymon Piotr „wszedł do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami ale oddzielnie zwiniętą w jednym miejscu”.  Kolejne znaki zapytania….Co to wszystko oznacza? O czym świadczy? Co się tu wydarzyło?. 

„Wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń”. Ewangelista stwierdza krótko: „Ujrzał i uwierzył”. Rozciągnięte prześcieradła z chustą złożoną na boku stały się dla niego znakiem, że Pana tu nie ma i że nie został wykradziony. On zobaczył sercem. Miłość jest początkiem wiary, która daje życie. Uwierzył w to, co wydawało się niemożliwe, nierealne a o czym mówiły Pisma „że On ma powstać z martwych”.

A my? Patrząc dziś na pusty grób w naszych kościołach, kaplicach… co czujemy?... co myślimy?... w co  wierzymy?

Pusty grób…. beznadzieja i smutek czy świadek nadziei i radości? Jakie ma znaczenie i co zmienia w moim życiu odpowiedz na to pytanie? Czy rzeczywiście wierzę, że Chrystus zmartwychwstał? Co ta fundamentalna prawda wnosi w moje tu i teraz? Co zmienia?

Zmienia wszystko! Całe moje życie nie tylko tu i teraz ale także w wieczności! Bo skoro Chrystus zmartwychwstał to i ja zmartwychwstanę do nowego życia w światłości!