Łk 10, 1-12. 17-20

Myślę, że to, co robi dzisiaj Pan Jezus, to jest trochę szaleństwo. Wysyła uczniów tylko po dwóch, a jak sam mówi, nie będzie łatwo, bo posyła ich jak owce między wilki. Wyobrażam sobie, że oni musieli czuć się bardzo niegotowi i na pewno byli pełni lęku i wątpliwości.

My też często stajemy w takich sytuacjach, które nas po prostu przerastają. Myślimy: "może kiedyś, ale jeszcze na pewno nie teraz, teraz jeszcze nie jestem gotowa".

Ale mam takie przekonanie, że właśnie ta moja niegotowość to jest przestrzeń, w którą może wejść i zacząć działać Bóg. Bo jeśli ja mam jakąś absolutną wiarę we własne siły, to nie potrzebuję Bożej pomocy. Ale jeśli wiem, że tych sił nie mam, to jedyne, co mi pozostaje, to zaufać Jemu. Uczniowie podejmują to wezwanie do zaufania i jak wiemy, wtedy zaczynają się dziać cuda.