Od początku swojego istnienia, tj. od połowy XIX wieku, Siostry Dominikanki są związane z Kościołem na Kresach Południowo-Wschodnich. W Jaśniszczach w diecezji lwowskiej przyszła na świat i wychowała się założycielka Zgromadzenia Kolumba Róża Białecka. W samym Lwowie natomiast uczęszczała do szkoły i tam też rozeznała swoje powołanie. To właśnie wyzwania stojące przed Kościołem lwowskim ukształtowały cel założonego przez nią Zgromadzenia. Róża Białecka zbyt dobrze poznała sytuację zaniedbanego ludu galicyjskiego zarówno na wioskach, jak i w samym mieście, by pozostać obojętną. Nic dziwnego więc, że pierwszy dom Zgromadzenia powstał w Galicji, we wsi zwanej Wielowieś (dzisiaj dzielnica Tarnobrzega) w roku 1861. Kolejne domy powstawały w następującym porządku chronologicznym:
- Rawa Ruska, 1886 – Gimnazjum żeńskie i katechizacja
- Żurów, 1889 – praca parafialna
- Tarnopol, 1907 – zakład dla sierot i internat
- Złoczów, 1911 – przedszkole i internat, praca parafialna i katechizacja
- Lwów, 1925 – internat
- Annowola, 1929 – ochronka, katechizacja, praca parafialna
- Chodorów, 1932 – przedszkola, Stowarzyszenie Katolickie, kuchnia dla ubogich, praca parafialna
- Dzibułki, 1936 – ochronka, kursy robót ręcznych, praca parafialna
Po pieriestrojce i zmianach systemowych w byłym ZSSR lat 1980tych Zgromadzenie odpowiedziało na potrzeby tamtejszego Kościoła i wysłało w 1994 r. dwie Siostry, które na prośbę ówczesnego metropolity lwowskiego ks. abp Mariana Jaworskiego skierowano do parafii św. Wawrzyńca w Żółkwi. Od samego początku praca Sióstr nie ograniczyła się jednak tylko do tej jednej parafii. Siostry dojeżdżały także do Rawy Ruskiej, Potylicza, Mieżyricza, Czerwonogrodu (Krystynopolu), Wielkich Mostów i Kulikowa. W roku 1995 zakupiono dom w Żółkwi. Do dyspozycji Siostry miały trzy pokoje z kuchnią, bez łazienki, bieżącej wody i gazu. W jednym z pokoi zrobiono salkę katechetyczną. Z pomocą Fundacji Renovabis rozpoczęto remont budynku, doprowadzono wodę i gaz, założono centralne ogrzewanie. W 1995 r. erygowano kaplicę.
W tym samym roku na zaproszenie Ojców Dominikanów Zgromadzenie podjęło prace w Czortkowie, na Podolu, również diecezja lwowska. Jednak wcześniej, bo juz od roku 1990, Siostry podjęły doraźną współpracę z ks. Marcjanem Trofimiakiem, obecnie biskupem ordynariuszem diecezji łuckiej. Do pracy katechetycznej na okres wakacyjny wyjeżdżały s. Agata Talarczyk OP, s. Florentyna Niewczas OP, s. Natanaela Kwiatkowska OP, s. Estera Markowska OP, s. Urszula Michalik OP oraz s. Czesława Toczek OP. Ich praca w takich miejscowościach jak Czortków, Rydoduby, Jagielnica i Kopyczyńce obejmowała przygotowanie dziesiątek dzieci i dorosłych do sakramentów wcześniej nie dostępnych z racji sytuacji politycznej. Od sierpnia 1995 r. Siostry już na stałe zamieszkały w Czortkowie. Po przyjeździe podjęły regularną katechezę w parafii Ojców Dominikanów, a także w Jegielnicy, Kopyczyńcach, Chorostkowie. W następnych latach swoją posługę rozszerzyły na parafie Tłuste, Szypowce i Czarny Las.
Obecnie na obu ukraińskich placówkach w Żółkwi i Czortkowie Siostry prowadzą pracę duszpasterską i oświatową wyrażającą się głownie przez katechezę, a także prowadzenie szkoły polonijnej oraz lekcji języka polskiego dla chętnych. Przy klasztorach organizowane są różnorodne zajęcia dydaktyczno–wychowawcze dla dzieci i młodzieży w świetlicach środowiskowych. W czasie wakacji Siostry organizują dla dzieci półkolonie, które cieszą się ogromnym zainteresowaniem, a także wakacyjne wyjazdy w różne ciekawe i piękne miejsca w kraju i zagranicą.
