Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania. Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Parakleta da wam, aby z wami był na zawsze – Ducha Prawdy, którego świat przyjąć nie może, ponieważ Go nie widzi ani nie zna. Ale wy Go znacie, ponieważ u was przebywa i w was będzie.
Nie zostawię was sierotami. Przyjdę do was. Jeszcze chwila, a świat nie będzie już Mnie widział. Ale wy Mnie widzicie; ponieważ Ja żyję, i wy żyć będziecie. W owym dniu poznacie, że Ja jestem w Ojcu moim, a wy we Mnie i Ja w was.
Kto ma przykazania moje i je zachowuje, ten Mnie miłuje. Kto zaś Mnie miłuje, ten będzie umiłowany przez Ojca mego, a również Ja będę go miłował i objawię mu siebie». (J 14, 15-21)

W tym fragmencie Ewangelii Jana jest mowa, że jesteśmy umiłowani przez samego Ojca. Nie jest to miłość powierzchowna, ale na wskroś żywa i działająca w nas, w naszym sercu. ”W owym dniu poznacie ze ja jestem w Ojcu moim, a wy we mnie a Ja w was”( J 14,20) Ludzie nie chcą słuchać o Bogu, chcą Go widzieć. Ponieważ Bóg jest taki, to i my powinniśmy być tacy sami. Skoro Bóg jest miłością, to i my będziemy pełni miłości do Boga i każdego człowieka. My zajmujemy się Bogiem, a Bóg nami. Kiedy Nim się interesujemy, to i On się nami interesuje. Wtedy zauważymy, że Jezus jest na pierwszym miejscu, a dopiero potem moje ja. Zobaczymy, że przykazania Boże są dla nas ważne i z radością je zachowamy. Wtedy też jesteśmy wolnymi ludźmi i dostrzegamy także innych na naszej drodze. Bez Boga nie znajdziemy w sobie dość siły, by wytrwać w przeciwnościach, by usłużyć drugiemu człowiekowi, by być życzliwym i z wiarą patrzeć w przyszłość.