Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana.
A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane». (J 20, 19-23)

Jest niedzielny wieczór, za oknami ciemno, Apostołowie pełni strachu zaryglowali drzwi. Paraliżuje ich strach. Przed kim/czym? Ewangelista krótko wyjaśnia: przed Żydami. A może nie tylko? Sprawdzili - grób jest pusty, a kobiety przekonują o Zmartwychwstaniu. Co teraz będzie? Przecież nie wszyscy wykazali się wiernością i męstwem. Lęk, niepewność... I nagle zjawia się On i od razu zmienia się nastrój. Radość! Ujrzeli Pana! Chrystusowe: „Pokój wam!” przemienia Apostołów, ale na tym nie koniec. Jezus daje im Ducha Świętego i władzę odpuszczania grzechów. Odtąd mają kontynuować misję swego Pana. Nie do wiary! Czyżby On nie wiedział, co to za patałachy?! Nic podobnego, Chrystus doskonale zna kondycję duchową swoich uczniów i nie czeka, aż staną się mocarzami. Pojęli już swoją niemoc, dlatego teraz może przez nich działać potęga Ducha Świętego.

Przypomnij sobie, kiedy Ty, podobnie jak Apostołowie, byłeś (a może jesteś) w tzw. dołku. Co Cię napawało lękiem? Co było przyczyną smutku? Dlaczego zamykasz się? Opowiedz o tym Jezusowi. On niekoniecznie zmieni zewnętrzne okoliczności, ale z pewnością da Ci wszystko, co jest Ci potrzebne, żeby przez to przejść. On sam będzie działał! Czy jesteś na to gotów? On chce być z Tobą nie tylko w radościach, ale i w trudnych chwilach. A może już doświadczyłeś gigantycznej mocy Ducha Świętego? Przypomnij sobie takie sytuacje i uwielbiaj za nie Najwyższego.